τηλεπληροφορική

η, Ν

τεχνολ. συνδυασμός τεχνολογιών τών τηλεπικοινωνιών και τής πληροφορικής, ο οποίος αποσκοπεί στην εξ αποστάσεως μεταβίβαση δεδομένων και ενεργοποίηση αυτόματων διεργασιών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. teleinformatique < tele- (< τηλ[ε]-*) + informatique «πληροφορική»].